it will come from below

Jester presenteert met trots it will come from below, een duotentoonstelling van Ada Van Hoorebeke (°1982, BE) en Junghun Kim (°1991, SK). it will come from below is geënt op de gelaagde geschiedenis van de voormalige steenkoolmijn, waar sporen van het industriële verleden op materiële en symbolische wijze verankerd zijn in de omgeving. De nabijgelegen terril, die zichtbaar is vanuit de tentoonstellingsruimte, fungeert als geografisch en conceptueel ankerpunt waarbij het landschap wordt benaderd als een lichaam, en op zijn beurt het lichaam als een landschap. Door dit landmerk zowel als een litteken als een voedingsbodem te zien, bevraagt it will come from below hoe landschappen trauma’s metaboliseren en hoe lichamen—zowel menselijke als niet-menselijke— zich aanpassen, overleven en helen binnen veranderde ecologische systemen.

Het werk van Junghun Kim onderzoekt de diepgaande impact van economische en technologische vooruitgang op humanitaire vraagstukken. Zijn werk fungeert als een activeringssysteem waarin poëtische, spirituele en speculatieve gebaren blootleggen wat door antropocentrische perspectieven over het hoofd wordt gezien. Bij het binnengaan van de tentoonstelling presenteert Kim From the cells of the mother (2023), een performatief videowerk dat de kunstenaar toont terwijl hij kritisch reflecteert over de uitputtende exploitatie van onze planeet, met een specifieke focus op ecologische trauma’s, gemeenschappen en emoties. Het is een oproep tot actie, een pleidooi om de relatie met de aarde en haar bewoners te heroverwegen. Bij Jester ontwikkelde Kim Accumulating dilemmas through extracting planetary cells (2025), een sculpturale installatie die in gesprek gaat met de opgravingen die op deze plek plaatsvinden, waarbij wat wordt gezien als een toevluchtsoord wordt omgevormd tot levende cellen van een groter geheel. Terwijl de ondergrondse tunnels die nog steeds onder de tentoonstellingsruimte lopen metaforisch worden geopend, brengt het werk een grote machineachtige vorm aan het licht die uiteenvalt in hybride morfologieën: ledematen, botten en botanische structuren smelten samen tot een lichaam dat gebaart naar de genezing van wat er onder ligt.

Ada Van Hoorebeke creëert textiel en installaties waarbij kleurstofplanten worden gekweekt en verwerkt. Haar praktijk kan worden gelezen als een levend laboratorium, waarin de complexiteit van de natuur en haar overleving door transformatie worden omarmd. Als eerste gebaar in de tentoonstellingsruimte presenteert Van hoorebeke Future Ey3 Fabric (2023), een textielwerk dat ze een universum noemt dat buigbaar, vouwbaar en rekbaar is. Dit werk toont tekeningen gemaakt met natuurlijke kleurstoffen, die een speculatieve taal uitbeelden van wezens die zouden arriveren nadat de mens al lang verdwenen is. Voor it will come from below ontwikkelde ze Madder Routines (2025), een werk dat de meekrapplant, die historisch begeerd werd omwille van het alizarinerode pigment in zijn wortels, als protagonist inzet. Een nieuwe generatie van deze soort heeft zich voortgeplant en bevolkt nu de Jester site, terwijl een vorige generatie een delicate afdruk van haar ondergrondse netwerken op textiel heeft achtergelaten.

De werken van Kim en Van Hoorebeke activeren kleurstofplanten, keramiek, sculpturen, textiele werken en performatieve video, en leggen verbanden tussen metabolische processen, planetaire zorg, extractiepolitiek en belichaamde weerbaarheid.

De tentoonstellingsruimte zelf wordt gepresenteerd als een levend lichaam dat ademt en pulseert, en waar de kringloop van regeneratie tastbaar wordt gemaakt. Schrijver Susan Griffins stelling dat “het lichaam een landschap is” fungeert als een conceptuele lens waardoor zorg, verval en regeneratie worden heroverwogen. De tentoonstelling presenteert het industriële verleden van deze locatie niet als een afgesloten hoofdstuk, maar laat de weerklank ervan horen en suggereert dat wat zich beneden bevindt nog steeds kloppend van leven is.

‍

Foto's door vandenbussche-vandenbossche

‍